Mohsin hamid biografie
Aan die uitspraak moest ik denken toen ik onlangs Sarah Bakewells biografie van Montaigne las. In haar boek over de Franse magistraat en filosoof vertelt zij dat Montaigne als jongeman voortdurend werd gekweld door gedachten aan de dood. Hij stelde zich steeds voor wat hem voor vreselijke dingen zouden kunnen overkomen. In verloor hij zijn beste vriend, Etienne de la Boétie, aan de pest, later zouden ook zijn vader en zijn jongere broer sterven. Van zijn zes kinderen haalde er maar één de volwassen leeftijd.
In kreeg Montaigne een ongeluk bij het paardrijden: hij viel, raakte bewusteloos en had een bijna-dood ervaring. Toen hij bijkwam, was het geen traumatische gebeurtenis voor hem geweest, het was een oefening in doodgaan, meer niet. Sindsdien maakte hij zich geen zorgen meer. Zijn motto werd ‘ne pas se soucier de la mort’, ‘je moet je geen zorgen maken over de dood’. Het bleef zijn fundamentele antwoord op de vraag hoe te leven.
‘Vergeef hun, ze weten niet wat ze doen’
Vandaag is het donderdag 24 augustus, ik zit op Schiphol bij gate G23 te wachten totdat het boarden begint. Ik spring niet op als de eerste zenuwenlijders in de rij gaan staan, ik ga niet nu al mijn paspoort en mijn instapkaart zoeken. Ik pak gewoon mijn aantekeningenboekje en noteer het idee voor een verhaal: schrijfster die lezing moet geven, blijkt de verkeerde dingen bij zich te hebben, heeft zich op het verkeerde gebeuren voorbereid.
Op het moment dat ik dit noteer besef ik dat ik de verkeerde dingen bij me heb, dat wil zeggen: de verkeerde boeken. Ik ga naar Brazilië, naar São Paulo, het is veertien uur vliegen, waarom heb ik in godsnaam Exit West van de Pakistaanse Mohsin Hamid meegenomen in plaats van de gedichten van Elizabeth Bishop – zij woonde in Brazilië. Waarom heb ik niet haar biografie meegenomen en haar correspondentie met Robert Lowell, dan had ik geweten waar ik straks naartoe moest in Rio de Janeiro.
Op het bankje tegenover me zitten twee vrouwen, de een heeft een witte spijkerbroek aan, de ander een felgekleurde legging met geometrische figuren. De een heeft blond steil haar tot op haar schouders, de ander een asymmetrisch geknipte korte coupe met fluorescerend roze strepen. Ze delen het oortje van hun iPho
‘Ik wil de lezer een actieve rol geven.’
Zijn derde roman is een van de mooiste van dit voorjaar. Een gesprek met Mohsin Hamid over Lahore, water en de tweede persoon.
Kathy Mathys
In een anonieme metropool timmert een anonieme jongen aan de weg. Hij wordt verliefd, zijn ouders sterven. Hij wint en dan verliest hij. Doodeenvoudig is het verhaal van ‘Hoe word je stinkend rijk in het nieuwe Azië?’, een boek met een misleidende titel. Het is niet de satire die je verwacht op basis van die brutale titelvraag. Mohsin Hamid schreef zijn roman in de ongebruikelijke jij-vorm.
‘Ik ben gefascineerd door de vorm van teksten en daarmee bedoel ik niet de decoratie, de likjes verf die je aanbrengt op de muur. De vorm van de roman is de architectuur, de structuur die het verhaal het meest tot zijn recht laat komen.
In Pakistan is het Soefi-gedicht het belangrijkste literaire genre. Vaak richt de verteller in het gedicht zich tot de geliefde in de tweede persoon. Dat heeft me geïnspireerd. De jij-vorm past in een roman die vragen stelt over het belang dat we toekennen aan het ‘ik’, met name in de kapitalistische cultuur. Ik breng twee vertellingen: die van de kapitalistische markt en die van het mensenleven op intieme schaal. Het kapitalistische verhaal is er een van onophoudelijke gr
Mohsin Hamid
Opening Night - Free the Word!
Met: Boi Akih, Eelco Bosch van Rosenthal, Farah Karimi, Jennifer Clement, Joost Baars, Margot Dijkgraaf, Milagros Socorro, Mohsin Hamid, Pauline Krikke, Ton van de Langkruis
De Opening Night van het Winternachten Festival stond in het teken van de vrijheid van meningsuiting.
Pauline Krikke, burgemeester van Den Haag, opende het festival gevolgd door een welkomstwoord van Ton van de Langkruis, directeur van het Winternachten festival. Vervolgens introduceerde Jennifer Clement, schrijver en president van PEN International, de Pakistaanse auteur Mohsin Hamid. Zijn roman Exit West was genomineerd voor de Man Booker Prize Hamid sprak ter gelegenheid van Opening Night de Free the Word!-speech uit.
Met de uitreiking van de prestigieuze Oxfam Novib PEN Awards door Oxfam Novib directeur Farah Karimi werden auteurs geëerd die vandaag, met gevaar voor hun vrijheid en leven, de waarheid zoeken en uitdragen.
De winnaars van de Oxfam Novib PEN Awards zijn journalist en schrijver Milagros Socorro uit Venezuela en journalist Eskinder Nega uit Ethopië. Nega zit gevangen in zijn land en is niet aanwezig om zijn prijs in ontvangst te nemen.
Na de uitreiking volgde een introductie van de Award-winnaars tijdens het PEN-gesprek
MOHSIN HAMID
Mohsin Hamid () werd geboren in Lahore, Pakistan, de stad waar hij de eerste jaren van zijn leven woonde. Toen zijn vader, die professor was, naar de USA ging voor promotieonderzoek, verbleef Hamid daar een zestal jaren. Later woonde hij tot zijn achttiende weer in Lahore. Daarna keerde hij terug naar de V.S., waar hij studeerde aan de prestigieuze instituten van Princeton en Harvard Law School. Na zijn studie werkte hij – evenals de verteller van The Reluctant Fundamentalist – als management consultant in New York. Met zijn eerste roman, &#;Moth Smoke&#;, won hij veel prijzen. Hij werd beroepsschrijver en schreef onder andere essays en journalistieke stukken.
Mohsin Hamid woont en werkt in Londen.
Romans:
&#;Moth Smoke&#; ()
The Reluctant Fundamentalist ()
&#;How to Get Filthy Rich in Rising Asia&#; ()
Website: