Field biografen
Spreekuur voor biografen
24 mei
Ben je op dit moment bezig met het schrijven van een biografie over een persoon die van groot belang is geweest voor de Nederlandse letterkunde? En denk je erover om subsidie aan te vragen via de regeling Schrijverslevens, biografieregeling? Dan ben je van harte welkom op ons spreekuur, waar je live of online al je vragen kan stellen. Het spreekuur vindt plaats op 9 augustus.
Het Nederlands Letterenfonds wil de verschijning van goed geschreven biografieën over schrijvers en letterkundigen bevorderen. Via de Schrijverslevens, biografieregeling kun je als schrijver subsidie aanvragen voor het schrijven van een biografie die bij een reguliere, literaire uitgeverij verschijnt. Onder andere In wat voor land leef ik eigenlijk? van Karin Amatmoekrim (over Anil Ramdas), Alles gaat op vroeger terug door Annet Mooij (over Ischa Meijer) en Men moet door Arjen Fortuin (over Gerrit Kouwenaar) kwamen tot stand via de biografieregeling van het fonds.
Voor wie is de regeling?
Je komt in aanmerking voor deze regeling wanneer je een schrijver of biograaf bent die bij het indienen van de aanvraag minstens één (tijdschrift)publicatie heeeft geschreven in het Nederlands of Fries over een letterkundig of cultuurhistorisch onderwerp. Aanv
Biografen in fictie
Chroniqueur van het toeval
Frans Meulenberg
Romans zijn een bron van kennis. Hoe? Door te wijzen op subtiliteiten van zaken die onze aandacht verdienen, scherpt fictie ons vermogen om nuances te onderscheiden, een eigenschap die essentieel is voor biografen. Maar hoe worden biografen zelf verbeeld in romans? Welke problemen komen ze daar tegen? Hoe gaan ze om met morele dilemma's als ‘respect’ voor de gebiografeerde? Deze en andere vragen komen aan de orde in de serie ‘Biografen in fictie’ door Frans Meulenberg. In deze tweede aflevering gaat hij in op de roman De gesloten kamer, het slotdeel van Paul Austers De New York-trilogie, waarin deze de biograaf met een detective vergelijkt. Auster geeft geen antwoorden, maar stelt vragen. Lastige vragen.
De anonieme verteller kent zijn vriend Fanshawe al sinds ze in luiers rondkropen. Als kinderen zijn ze bloedbroeders, op latere leeftijd verliezen ze elkaar uit het oog. De verteller wordt criticus, Fanshawe een verwoed schrijver die echter niet publiceert. Dan verdwijnt Fanshawe, men vermoedt dat hij dood is. De weduwe vraagt de verteller de nagelaten geschriften van Fanshawe te beheren. De verteller heeft het aanvankelijk moeilijk met die opdracht: ‘Hoe kon van
Biography Studies (Brill)
This academic series is devoted to biography as an object and a method of research, with a view to answering the current demand for a theorization of biography as an emerging field, at a crossroads between several disciplines in the humanities. The main goal of the series is to publish leading publications in the field of biography studies.
Biography is considered here as distinct from autobiography. The ‘Biography Studies’ series will not be a solely historical series, nor a series for literary theory, or for Life Writing, but a series for biography studies - genuinely inter- and multidisciplinary, providing the subject of biography its own deserved space. It will not publish (biographical) source publications or biographies, but publications that reflect on and investigate biography/biographies as a research methodology and with regard to its role in public spheres.
Intended audience
The series aims at scholars and students in the field of biography studies, history in general, cultural history, intellectual history, literature studies, arts, social sciences, sociology, psychology, political sciences, economics and philosophy. Since the last two decades, the field of biography studies and life writing is strongly emerging in the acad
De kunst van de biografie: tussen literatuur en wetenschap
Vier biografen aan het woord over opvattingen, bronnen, valkuilen en zondenGa naar voetnoot1
Annette de Bruijn
Het zijn hoogtijdagen voor biografie: biografieën over sporters, politici, schrijvers en kunstenaars gaan als zoete broodjes over de toonbank. ‘Biografie’ betekent letterlijk ‘leven schrijven’, of ‘life writing’, en het lijkt een eenduidig genre. In Biography: A Very Short Introduction () stelt Hermione Lee echter vast dat het genre nauwelijks in een definitie te vangen is. Zelfs op de meest algemene definitie als ‘het verhaal van een persoon verteld door iemand anders’, bestaan allerlei uitzonderingen (p. 6). De keuzes in onderwerpen, vormen, functies en stijlen zijn binnen biografie zeer divers. Dit komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in de verschillende metaforen voor biografie, variërend van ‘het portret’ tot ‘de autopsie’ (pp. ). In de geschiedenis van de twintigste-eeuwse biografie staat steeds de vraag centraal: welke mogelijkheden zijn er om inzicht te krijgen in de complexe werkelijkheid van een leven? De wetenschappelijke en de literaire benadering vormen de twee hoofdrichtingen in het beantwoorden van die
Acteerlegende Alain Delon () bleef altijd een mysterie, zelfs biografen konden hem niet doorgronden
Een minutenlange staande ovatie kreeg Alain Delon toen hij in mei de Palme d’or d’honneur ontving op het filmfestival van Cannes. Vanzelfsprekend was dat applaus niet. De Franse acteerlegende, die dit weekeinde op jarige leeftijd overleed in zijn huis in Zwitserland, werd vaak verguisd. De ere-Palm kwam het festival van Cannes op stevige kritiek te staan: vanwege Delons politieke overtuigingen, vrouwonvriendelijke uitspraken en oude beschuldigingen van huiselijk geweld zou hij de bekroning niet verdienen.
‘Het is een oeuvreprijs, geen Nobelprijs voor de vrede’, reageerde festivaldirecteur Thierry Frémaux. ‘Alain Delon heeft het recht om te denken wat hij denkt.’
Over de auteur
Pauline Kleijer schrijft voor de Volkskrant over film.
De ophef was tekenend voor Delon, wiens fabelachtige carrière altijd gepaard ging met relletjes. Hij was geliefd als acteur, maar zijn privéleven was schimmig. De Franse roddelbladen raakten er van begin af aan niet over uitgepraat.
Delon afficheerde zich in de jaren tachtig met rechts-nationalistische politici als Jean-Marie Le Pen. Hij werd als arrogant beschouwd, omdat hij over zichzelf sprak in de derde persoon. Hij had criminele vriende