Marlene dietrich biografie auf deutsche
Een met diepgang en toch compact geschreven biografie. Je begrijpt niet hoe Spoto daarnaast zoveel meer biografieën heeft kunnen schrijven. En over zoveel verschillende onderwerpen Van Jesus tot Marilyn Monroe; Van de House of Windsor tot James Dean. (En ook een van Elizabeth Tayler die ik bij voor £ koop en dus alleen de verzendkosten betaal).Maar een goede schrijver heeft ook een goed onderwerp nodig. En daar kon Marlene Dietrich () wel voor zorgen. Onvoorstelbaar hoe een vrouw van gemiddelde schoonheid die niet kan acteren en niet echt kan zingen zo’n ster kan worden. Haar films werden niet eens zo’n succes. Het is de mythe waarvoor ik val. Je begrijpt niet hoe ze met haar ongeïnteresseerde poses zoveel interesse kan vragen. De eerste 7 films onder regie van Josef van Sternberg waren haar hoogtepunt dat nooit meer werd overtroffen. Daarna kreeg ze van tijd tot tijd rollen aangeboden in films die niet door echte grote regisseurs gemaakt werden. In alle films speelt ze een buitenlandse omdat haar Amerikaans nooit zonder accent was. Sternberg fabriceerde in Hollywood zijn eigen Marokko, China, Wenen en Spanje. En met zijn licht componeerde hij het uiterlijk van Marlene Dietrich. Ze zal dit beeld haar hele leven blijven vasthouden. (In iedere film wil ze een spiegel naast de ca
Carnegie Hall, New York, Een stralende Marlene Dietrich wordt onder luid applaus op het podium verwelkomd. Ze neemt plaats achter de microfoon en begint op haar kenmerkende, sensuele manier te zingen “Ich Bin von Kopf bis FuB auf Liebe Eingestellt,” het nummer dat ze als cabaretzangeres Lola Lola wereldwijd populair maakte in Josef von Sternbergs legendarische verfilming van het melodramatische en destijds erg gewaagde “Der Blaue Engel” ().
Het is tevens de beginscène van de Duitse verfilming “Marlene” () met een onweerstaanbare Katja Flint in de titelrol, een twee uur durende biografische schets over de legendarische filmdiva uit vervlogen tijden, geboren als Maria Magdalena Dietrich (), en gebaseerd op het omvangrijke en bijzonder openhartige boek “Marlene Dietrich” () van haar dochter Maria Riva (geb. ). Deze film kan nog steeds worden beschouwd als een waardevolle introductie voor hen die minder vertrouwd zijn met haar werk of haar persoon.
Marlene Dietrich is méér dan een begrip in de filmgeschiedenis; net zoals haar generatiegenoten van Europese komaf, waaronder twee Poolse actrices, Elisabeth Bergner () en Pola Negri (), en twee Zweedse, Greta Garbo () en Ingrid Bergman (), had ze de geluidsfilm in de jaren dertig, toen nog in een pril stadium, een uitzonderlijk cha
Berlijn: in de voetsporen van Marlene Dietrich
Sommige mensen hebben linkse hobbys, ik heb nerdy hobbys.
Oh wacht, linkse hobbys heb ik ook. Egal. Ik wil dus maar zeggen dat we vandaag een kijkje nemen bij enkele Berlijnse plekken die een rol speelden in het leven van Marlene Dietrich, of op een andere manier aan haar herinneren.
Leberstraße 65
In de Leberstraße in Schöneberg, die toen nog Sedanstraße heette, werd Marlene Dietrich op 27 december geboren. Het huis was op dat moment nog geen twee jaar oud, maar tegenwoordig is het een beetje een Möchtegern-Altbaupand: beschadigd in de oorlog en hersteld op een net-niet manier.
Maar er hangt wel een Gedenktafel aan de gevel:
Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche
De Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche is de kerk waar Dietrich op 17 mei met Rudolf Sieber trouwde. Hoewel beide echtelieden chronisch affaires hadden en maar korte tijd in hetzelfde huis woonden, bleven ze hun hele verdere leven met elkaar getrouwd.
Toen Dietrich hier trouwde zag de kerk, rond de eeuwwisseling gebouwd, er nog min of meer uit zoals hij er in bij lag:
In was dit van de kerk over:
Het oorspronkelijke plan was de ruïne te slopen en in zn geheel te vervangen door een door Egon Eiermann ontworpen nieuwbouw. Dit stuitte op weerstand, en
Marlene Dietrich ()
Vandaag is het precies dertig jaar geleden dat de Duitse diva Marlene Dietrich is overleden. Maria Magdalena von Lösch, zoals Marlene Dietrich écht heette, koos als pseudoniem een naam waarvan Jean Cocteau zei dat-ie begon als een streling en eindigde als een zweepslag.
Alhoewel Cocteau de herenliefde was toegedaan, had hij in deze vergelijking toch maar mooi gezien dat Marlene Dietrich een icoon zou worden in de SM-wereld van zweepjes en meesteressen. Toch bestaat er een merkwaardige foto waarin La Dietrich zowaar aan de voeten neerknielt van Edith Piaf. Deze foto is genomen in september in New York waar Piaf trouwde met haar eerste man, Jacques Pills. Marlene Dietrich was getuige.
Marlene Dietrich debuteerde niét in Der Blaue Engel, zoals zo vaak wordt beweerd, maar in de Oostenrijkse stomme film Café Electric van Gustav Ucicky met in de hoofdrol de toen erg populaire Willy Forst in en een jaar later verscheen ze ook nog in Eine Frau, nach der Mann sich sehnt van Kurt Bernhardt naar een verhaal van Max Brod. Het “misverstand” is ontstaan omdat Dietrich die optredens maar niks vond en er alles aan deed om ze uit haar filmografie te schrappen. Bovendien is het juist dat haar ontdekker Emil Jannings genoemde films niet had gez