Willy brandt biografie
Grote mannen zonder vader
Karel van het Reve verbaasde zich over de volstrekte willekeur waarmee Freud «verklaringen» gaf voor de neurosen van zijn patiënten. In de ziektegeschiedenis van de zogenaamde «Wolvenman» wist Freud bijvoorbeeld heel zeker waarom deze als vierjarige een nachtmerrie had gehad waarin zes of zeven witte wolven voorkwamen. Als kind van anderhalf had Sergej Pankejev malaria gehad, waarbij zijn bezorgde ouders zijn bedje op hun eigen slaapkamer hadden gezet. Op een middag, rond een uur of vijf, waren zijn ouders het bed in gedoken, en toen de kleine Sergej wakker werd, was hij getuige van «eines dreimal wiederholten coitus a tergo», waarbij Freud vermeldt dat het knaapje «das Genitale der Mutter und das Glied des Vaters» kon zien.
Van het Reve ging onder meer uitgebreid in op de onwaarschijnlijkheden in dit verhaal. Kan de jongen zich dit later wel herinnerd hebben? Waarom zetten de schatrijke, over een heel leger aan personeel beschikkende en in paleizen wonende Pankejevs dat bedje op hun eigen kamer? Hoe kon een ziek jongetje tegelijk het geslachtsdeel van zijn moeder en dat van zijn vader zien, die beiden bovendien «wit ondergoed» droegen, terwijl de hedendaagse pornofilms duidelijk maken dat iets dergelijks erg moeilijk in beeld te brengen is? Maar
Minstens net zo belangrijk was dat hij weer het Duitse staatsburgerschap kreeg. In was Brandt voor Hitler naar Oslo gevlucht, waarop de nazi’s hem de Duitse nationaliteit ontnamen. In keerde hij, met een Noorse pas en gestoken in een Noors uniform, terug naar zijn vaderland. Hij kwam naar Berlijn als journalist en diplomaat.
Brandt was als Herbert Frahm, buitenechtelijke zoon van Martha Frahm, opgegroeid in een arm sociaal-democratisch milieu in Lübeck. Hij werd al vroeg lid van de SPD, maar stapte uit onvrede over de lankmoedige houding van die partij tegenover de nazi’s over naar de linkse splintergroepering SAP (Sozialistische Arbeiterpartei). Voor die partij organiseerde hij het verzet, eerst vanuit Oslo, korte tijd ook undercover in Berlijn, en later – nadat Noorwegen door Hitler was bezet – vanuit de Zweedse hoofdstad Stockholm. Als schuilnaam koos hij ‘Willy Brandt’ – een ‘allemansnaam’, vond hij. Onder die naam werd hij na de oorlog weer lid van de SPD en burger van de Bondsrepubliek.
Het is een geschiedenis die hem nog lang zou achtervolgen. Zijn tegenstanders in de vele verkiezingscampagnes die hij zou voeren probeerden hem iedere keer weer te belasteren met epitheta als ‘buitenechtelijk kind’, ‘communist’, ‘buitenlander’ en ‘landverrader’. Zulke aanvallen lie
Tijdens een officieel bezoek aan Polen ging de West-Duitse bondskanselier Willy Brandt in onverwachts door de knieën bij een monument voor de slachtoffers van de opstand in het getto van Warschau. In eigen land werd deze daad van verzoening wisselend ontvangen, maar internationaal oogstte de bondskanselier vooral waardering. De zogeheten Warschauer Kniefall droeg op die manier bij aan de ontspanning tussen Oost en West en vergrootte het aanzien van de Bondsrepubliek (BRD) in de wereld.
Het begrip Ostpolitik, ook wel neue Ostpolitk genoemd, is een politieke term uit de periode van de Koude Oorlog. Op initiatief van Willy Brandt () paste de democratische Bondsrepubliek Duitsland (BRD) zijn houding richting de communistische Deutsche Demokratische Republik (DDR) en de Sovjet-Unie aan en trad een periode op van ontspanning tussen deze landen.
De kernwoorden van Brandts Ostpolitiek waren &#;voorzichtige toenadering&#;, termen uit een speech die zijn adviseur Egon Bahr () in juli had gehouden:
Wandel durch Annäherung
Overigens beschouwen historici en politicologen Egon Bahr &#; staatssecretaris en minister onder Brandt &#; als de echte &#;architect van de Ostpolitik&#;. Bahr trad, deels achter de schermen, op als de belangrijkste adviseur van Brandt.
Achtergrond Ostpolitik
In de jaren waren de ver