Uberto pasolini
Pier paolo pasolinigroeneprofiel
‘Nu ben je kwaad omdat ik niet meekom naar Berlijn/ Om daar met een paar spandoeken de idioot uit te hangen/ Spandoeken die het terrorisme van de jonge bourgeoisie stellen tegen het terrorisme van de oude bourgeoisie/ Ik zou me daar niet op m'n plaats voelen, ik zou een… vervreemde blik hebben/ Niets van wat bij iedereen hoort, hoort bij mij.’ Het is Er gaat - aldus de tekst - deze zomer van twee zijden tegen de Berlijnse Muur gepist worden. Ida tegen Julian: ‘Wij zijn twee rijke burgerkinderen, jij en ik/ Het lot dat ons bij elkaar bracht heeft geen twee gezichten/ Diep in ons heeft het ons toegelachen op een heel vanzelfsprekende manier/ En nu zijn we hier om van onszelf een analyse te maken. Dat is ons privilege.’
Julian heeft geen commentaar, en ook geen analyse. ‘Omdat ik vandaag op deze dag in augustus / Over niets een mening heb/ Ik heb geprobeerd er meningen op na te houden/ Omdat ik vond dat het mijn plicht was/ Maar daardoor werd ik me ervan bewust/ Dat ik ook als revolutionair niets anders ben dan een conformist.’
In de nazomer van demonstreerden studenten tegen het bezoek van de sjah van Perzië (Iran) aan Berlijn. De auteur van de zojuist geciteerde teksten, cineast, schrijver en d
Vandaag zou Pier Paolo Pasolini jaar zijn geworden. Pasolini, ook bekend onder zijn initialen PPP, was een Italiaans filmregisseur, dichter, schrijver en marxist, geboren op 5 maart in Bologna en overleden op 2 november Maar wie was deze man die de mensen blijft begeesteren?
Enkele jaren gelden droeg de Amerikaanse rockster Patti Smith haar jubileumconcert in de Villa Manin in Udine op aan Pier Paolo Pasolini, voor wie ze een blijvende bewondering bleef koesteren na het zien van ‘Il Vangelo secondo Matteo’. Hoe komt het dat the godmother of punk nog zo onder de indruk is van zijn werk? Waarom duiken in Trastevere beklijvende muurschilderingen op die Pasolini voorstellen met zijn eigen dode lichaam in de armen? En waarom pakte het internationaal gerenommeerde festival ‘Il Cantiere internazionale d’Arte’ van Montepulciano uit met een opera gebaseerd op de personages van Pasolini’s poëzie? Blijkbaar blijven meer dan 40 jaar na zijn gewelddadige dood zijn kritiek op de consumptiemaatschappij en de Italiaanse politiek én zijn persoonlijke zoektocht naar onbedorven beschavingsvormen inspireren.
De Kikker en de lastpost
In op het filmfestival van Venetië stelde regisseur Abel Ferrara de biopic ‘Pasolini’ voor, met Willem Dafoe in de hoofdrol. De figuur Pasolini, en dan vooral
Pasolini requiem - Een biografie
Schrijver
Prijs
€ 15,00(Excl. verzendkosten)
Bijzonderheden
, Eerste druk, Paperback, Goede staat
Meer info
pag - geillustreerd Niet direct af te halen in onze winkel
Thomas Pynchon is de geuzennaam voor het antiquariaat von Meyenfeldt, Slaats & zonen
Let op: uit ervaring blijkt dat ons antwoord via Boekwinkeltjes in uw Spam-box terecht kan komen. Lijkt het erop dat u geen antwoord krijgt? Kijk daar dan even !!!
Thomas Pynchon is de geuzennaam voor het antiquariaat von Meyenfeldt, Slaats & zonen
Let op: uit ervaring blijkt dat ons antwoord via Boekwinkeltjes in uw Spam-box terecht kan komen. Lijkt het erop dat u geen antwoord krijgt? Kijk daar dan even !!!
- Alle boeken zijn compleet en verkeren in normale antiquarische staat, tenzij anders beschreven. Kleine onvolkomenheden, zoals een ingeplakte ex-libris of een naam op het schutblad, zijn niet altijd vermeld
- U handelt deze order direct af met Thomas Pynchon
- Na uw bestelling ontvangen u en Thomas Pynchon een bevestiging per e-mail. In de e-mail staan de naam, adres, woonplaats en telefoonnummer van Thomas Pynchon vermeld
- De Koper betaalt de verzendkosten, tenzij anders overeen gekomen
- Thomas Pyn
V.l.n.r. Bertolucci, Godard en Pasolini tijdens een bespreking voor Amore et rabbia ()
In een nieuw verschenen verzameling van Pasolini’s gedichten en andere teksten vindt ook de filmliefhebber allerlei aanknopingspunten om het werk van de Italiaanse cineast te begrijpen.
Hij noemde zichzelf het liefste gewoon ‘schrijver’ vertelt Piet Joostens in zijn voorwoord bij de net verschenen bundel met vertaalde teksten, gedichten en interviews van Pier Paolo Pasolini, voor ons toch vooral filmmaker. Bekend van films die schaamteloos poëtisch en bitter politiek waren, taboes slechtten op een manier die duidelijk maakte dat niet het taboe maar de beledigde burgers en geestelijken het probleem waren; van Mamma Roma (), Teorema (), van zijn sprankelende trilogie van het leven () tot het postuum verschenen grimmige Salò (), wat het begin van een trilogie van de dood moest worden.
De aandacht voor Pasolini gaat nooit helemaal verloren, maar kreeg vorig jaar rond deze tijd een nieuwe impuls door de Nederlandse release van Abel Ferrara’s Pasolini(), een even grillige als geniale film. Hij speelt zich af op de laatste dag van het leven van de in vermoorde cineast, een mentaal verdwaallandschap van gestolde tijd, herinnering en visioenen van zijn nooit gerealiseerde Por
Waarom Pasolini niet pervers is
Pier Paolo Pasolini werd eerder op deze website al ‘het enfant terrible' van de Italiaanse cinema genoemd. Maar wie kent hem nog? Als Loek Zonneveld* deze vraag in zijn vriendenkring stelt, levert hem dat ‘() een Pasolini-karikatuur op: het beeld van een morsige homoseksueel, schandalen rond affaires met gespierde jonge arbeiders, anekdotische herinneringen aan ‘softporno'-verfilmingen van Canterbury Tales en Decamerone.' Pasolini heeft de naam pervers te zijn, of wordt ervan beschuldigd pornografische films en teksten te hebben gemaakt. Maar hoe komt hij aan die naam?Het antwoord op deze vraag is tweeledig. Ten eerste is er de thematiek van zijn films, toneelstukken, verhalen en gedichten, en ten tweede is er de vorm waarin hij ons deze thematiek toont. Pasolini was enorm gefascineerd door mensen die leven aan de zelfkant van de maatschappij. Enerzijds de boeren en de arbeiders, anderzijds de hoeren en criminelen. Zijn personages zijn altijd mensen die proberen, op hun eigen manier, een daad te stellen tegen de gevestigde orde. In Varkensstal bijvoorbeeld (geschreven als toneelstuk en later verfilmd onder de naam Porcile), volgen we Julian, de zoon van een grootindustrieel. Hij haat de hoge burgerij waarin hij i