Gerrit rietveld
Het officiële boek ter gelegenheid van honderd jaar Rietveld Schröderhuis vertelt het verhaal van twee geliefden en radicale vernieuwers in de moderne architectuur: Truus Schröder en Gerrit Rietveld
"Niet alleen door de omvang en grondigheid, maar ook door de vormgeving is dit boek een gebeurtenis."
★ ★ ★ ★ ★De Standaard
"Een monumentaal boek – een biografie vol zinderende liefde." – Trouw
"Meer dan een architectuurboek! Het is “de” bijbel geworden van deze uitzonderlijke creatie, een mijlpaal in de Nederlandse architectuur." - Marc Dubois, Kunsttijdschrift Vlaanderen
"Het opzet van dit boek biedt ons de kans om de teksten zó te plaatsen dat ze de architectuur van Rietveld en Schröder weerspiegelen." – Irma Boom
"Deze publicatie voegt iets wezenlijks toe aan de geschiedschrijving van het huis. Het is een rijke bron vol archiefstukken, prachtig vormgegeven door de vermaarde boekontwerper Irma Boom. Dit boek staat daarmee als een huis." – Bart Rutten, artistiek directeur Centraal Museum
"Het idee van het huis zo te bewonen kwam in principe van mij."
— Truus Schröder
Rietveld Schröderhuis – Een biografie van het huis vertelt het verhaal van het iconische huis en zijn makers: Truus Schröder (−) en Gerrit Rietveld (−). De bouw van het hui
Gerrit Rietveld
Rietveld
Gerrit Thomas Rietveld () was architect en meubelmaker. Hij verwierf vooral beroemdheid met ontwerpen die aansloten bij de uitgangs- punten van De Stijl, waaronder het Rietveld-Schröderhuis en de ‘rood-blauwe stoel’. Beide zijn - geheel volgens de Stijl-principes - opgebouwd uit zwarte lijnen en rechthoekige vlakken in de primaire kleuren of in grijs, zwart of wit. Rietveld was de eerste die de ideeën van deze beweging ook toepaste in de architectuur. Gedurende zijn gehele leven bleef hij zowel meubels als gebouwen en interieurs ontwerpen.
In zijn architectonische werk ging Rietveld zich steeds meer toeleggen op de sociale rol van de architectuur. Als deelnemer aan de congressen van het CIAM (Congrès Internationaux d’Architecture Moderne) dacht hij vanaf het eind van de jaren na over sociale woningbouw, over goedkope productie- methoden, nieuwe materialen, prefabricatie en standaardisatie. Zo experimenteerde hij in al met geprefabriceerde betonnen platen: een materiaal dat toen nog heel ongebruikelijk was. In de jaren en ’30 kreeg hij echter alleen opdrachten van particulieren; pas in de loop van de jaren ’50 kon hij zijn vooruitstrevende ideeën over volkshuisvesting daadwerkelijk realiseren,
Rietveld; niet(s) zonder Schröder
&#;Ze wilde niet dat er gewijzigd werd in een plan dat zij samen zo goed doordacht hadden. Hij was de architect, hij wist hoe het moest. Dan ging Truus op Gerrits strepen staan.&#;
I love you Rietveld van Jessica van Geel begint met een rondleiding in het Rietveld-Schröder-huis in Utrecht. Een iconisch gebouw, dat zeker voor architectuur- en kunstliefhebbers een bekend en gewaardeerd fenomeen is. We lopen daar aan de hand van Corrie Nagtegaal, een vrouw die Truus Schröder, naar wie dat monument van bouwkunst van de twintigste eeuw ook is vernoemd, zag sterven. Wat een mooie en verrassende keuze.
Het maakt het verhaal meteen persoonlijk. Dit is geen ‘ongekleurde’ biografische vertelling. Het begint in het huis waarvan zoon Binnert Schröder zegt: &#;een huis zonder vitrages, een huis waar je zo naar binnen kon kijken:dat vonden de mensen helemaal niets. Het was een klap in het gezicht van de Hollandse burgerlijkheid.&#;
Dat huis is het decor van de biografie van een vrouw, van een (geheime) relatie, van een tijdperk van sociologische verandering, van een architectonische revolutie. En het is het verhaal van twee families die &#; door dat huis &#; tegen wil en dank met elkaar verbonden raakten.
Gerrit Rietveld
Gerrit Rietveld ging vaak
Rietveld Schröderhuis. Een biografie van het huis
‘Voor hospitaalbouw lijkt mij een en ander […] zeer aangewezen. Doch voor interieurs van huizen?’ De recensent van het tijdschrift De Kunst heeft in twijfels bij de ontwerpen van de architectenfirma Rietveld & Schröder, die in zijn ogen uitsluitend bezig zijn met ‘licht, lucht, hygiëne’. De geschiedenis heeft hem ongelijk gegeven. Het bekendste voortbrengsel van het duo, het Rietveld Schröderhuis in Utrecht, vierde in zijn honderdste verjaardag en is in die eeuw wereldwijd uitgegroeid tot een van de iconen van de moderne architectuur. Natalie Dubois, conservator bij het Centraal Museum in Utrecht, en journalist Jessica van Geel, die in I love you, Rietveld publiceerde over de verhouding tussen Truus Schröder-Schräder en Gerrit Rietveld, werkten samen aan een ‘biografie’ van het huis waarvan Schröder de opdrachtgever was en Rietveld de ontwerper. Al maken de auteurs goed duidelijk dat die rolverdeling de werkelijkheid maar matig vat. In feite ontwierpen ze allebei – Rietveld meer de buitenkant, Schröder-Schräder het interieur. De beroemde woonruimte op de eerste verdieping, met verschuifbare wanden om de ruimte anders in te kunnen delen, is niet bedacht door Rietveld, maar door Schröder. ‘Het was hem te gecompliceerd,
De liefde tussen timmerman/architect Gerrit Rietveld () en zijn muze Truus Schröder-Schräder () en de bijzondere samenwerking tussen hen vormen het thema van deze bijzondere en boeiende biografie. Ze hadden meer dan veertig jaar een relatie. Zij stimuleerde zijn artistieke ontwikkeling, dacht mee in zijn moderne ontwerpen en ontwikkelde samen met hem het beroemde Rietveld-Schröderhuis in Utrecht. Truus Schräder was afkomstig uit een rijke ondernemersfamilie, trouwde met een advocaat en werd jong weduwe. Rietveld was een eenvoudig timmerman, met een ongelukkig huwelijk. Het boek is gebaseerd op uitgebreide research, veel interviews en familiedocumenten. Het gaat ook over architectuur, de kunstwereld met De Stijl in die periode, over de overgang van de oude tijd naar de moderne opvattingen. Goed geschreven, met veel foto's en extra informatie. Een geweldige biografie die veel achtergrondkennis geeft over architectuur en over de wereld voor de Tweede Wereldoorlog.
Links genoemd in de leeswijzer: