Hannah arendt de biografie thomas meyer joodse filosofie

Stretto &#; Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Haar leven lang boog Hannah Arendt () zich over de onzekere grens tussen goed en kwaad. Ze leidde een leven dat een cruciaal hoofdstuk in de geschiedenis van het Westen omvatte, een tijd waarin onze ideeën over de mens en zijn waarde, schuld en verantwoordelijkheid, opnieuw werden gedefinieerd, en waarin Hannah Arendt uitgroeide tot één van de belangrijkste denkers van de 20^ste eeuw. Filosofie is als normatieve wetenschap en descriptief onderzoek, even moeilijk eenduidig te definiëren als de begrippen schoonheid en liefde. Beminnen, houden van en liefhebben, zeggen daarentegen zo veel meer. Zo ook de werkwoorden beschouwen, bezinnen, analyseren, denken en nadenken, in verband met het wel en wee van de mensheid.

Als dochter van Joodse ouders groeide Hannah Arendt uit Linden nabij Hannover, op in het woelige Duitsland van de jaren ‘30, waar ze zich vanaf jonge leeftijd volledig toelegde op de filosofie. In verhuisde de familie naar het Oost-Pruisische Königsberg, en in startte ze haar studie filosofie en theologie in Berlijn. Ze vervolgde haar studie in Marburg bij Martin Heidegger (foto).Ze begon een relatie met de Duitse filosoof Martin Heidegger, die echter enkele jaren later, net als

Hannah Arendt. De biografie

Ann Heberlein
vertaald door Marika Otte
Spectrum,

Door Sander Oosterom, promovendus German Studies, Cornell University

‘[It] deals with nothing but the extent to which the course in Jerusalem succeeded in fulfilling the demands of justice’, schreef Hannah Arendt in het nawoord van haar beroemde boek Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil. Hoewel ze met deze woorden de aandacht probeert af te leiden van haar uiterst provocatieve stelling – dat de Joodse Raden op zijn minst gedeeltelijk medeplichtig waren aan de Holocaust – klopt het dat de bulk van Arendts verslaggeving bestaat uit een gedetailleerde analyse van de rechtszaak en haar hoofdrolspelers. Het gaat Arendt niet zozeer om de vraag of Eichmann al dan niet schuldig is, maar vooral om de vorm, intentie en legitimiteit van het proces zelf. En voor deze onderwerpen reserveert ze haar meest fundamentele kritiek: de Israëlische staat misbruikte het Eichmann-proces om voor een internationaal publiek genoegdoening te krijgen voor het lijden van de Joden, en reduceerde zo de rechtsspraak tot een ideologisch theaterstuk.

Als Arendt in haar verslaggeving dus spreekt over de banaliteit van het kwaad dan is dit tegen de achtergrond van het proces als spektakelstuk waarbij

Ann Heberlein , Hannah Arendt, de biografie. Over liefde en kwaad

Uitg Spectrum

De meegaandheid ten opzichte van het nieuwe politieke klimaat berust misschien niet alleen op de overtuiging maar ook op de angst om anders benadeeld te worden, de drang om de eigen positie veilig te stellen of misschien om een betrekking te krijgen.

In Totalitarisme beschrijft Hannah de totalitaire visie als de drang om &#;de oneindige verscheidenheid en verschillen van de mensen zodanig te organiseren dat de hele mensheid slechts &#;&#;n individu lijkt&#;.

Propaganda beschouw ze als een onontkoombaar onderdeel van het cre&#;ren en in stand houden van een totalitaire staat. &#;Alleen het gepeupel en de elite laten zich door de stuwkracht van het totalitarisme op sleeptouw nemen; de massa moet door propaganda gelokt worden&#;, schrijft ze jaren na de oorlog.&#;

Het denken van Jonathan Glover sluit aan bij Arendts redenering in Totalitarisme en Eichmann in Jeruzalem. Net als haar analyse van het kwaad en de oorzaken van het kwaad draait zijn redeneringen meer om begrippen als onverschilligheid en het ontbreken van zelfreflectie dan verschijnselen als wreedheid, sadisme en kwaadaardigheid.

Het grote probleem is n

Biografie Hannah Arendt: ode van een fan aan haar heldin

Zelden heeft een boek zoveel controverse opgeleverd als Eichmann in Jeruzalem: de banaliteit van het kwaad, in gepubliceerd door de oorspronkelijk Duitse Hannah Arendt. Alles omtrent Adolf Eichmann was omgeven met spektakel. Als hooggeplaatste nazifunctionaris was hij een van de hoofdverantwoordelijken voor de massamoord op Joden. Na de oorlog wist hij te ontvluchten naar Argentinië. In werd hij door de Israëlische geheime dienst ontvoerd om in Jeruzalem terecht te staan. Eichmann kreeg de strop. Het proces trok wereldwijde aandacht van journalisten, schrijvers en filosofen. Zo was onze eigen Harry Mulisch aanwezig namens ElseviersWeekblad; hij bundelde zijn bevindingen later in het bekende boek De zaak 40/61.

Hannah Arendt was er voor TheNew Yorker. Haar artikelen – later gebundeld in Eichmann in Jeruzalem – trokken de aandacht omdat zij naar aanleiding van het proces de Holocaust interpreteerde als een banaal bureaucratisch geheel. Banaal omdat de talloze onbetekenende nazibureaucraten die gewillig orders opvolgden, slechts een radertje vormden in een groter geheel.

De Joden werden ‘gedehumaniseerd’, waardoor ze niet meer als mensen werden gezien maar eerder als onkruid in een groenteveld. Daarom,

Kwaad, liefde, vergeving, verzoening

Een biografie over Hannah Arendt, de filosofe van ‘de banaliteit van het kwaad’ – was er dan nog geen biografie over haar? Jawel, er bestaan er diverse, ook heel dikke en complete – maar het leuke van Heberleins boek is juist dat het niet uitputtend en compleet is. Haar boek is beperkt van omvang, prima leesbaar en geeft een heel mooie impressie van het leven van Hannah Arendt. Een perfecte kennismaking. Maar dat is niet alles. Heberlein vertelt niet zomaar eventjes over Arendt, maar legt ook een eigen focus aan: liefde en kwaad. Haar vertelling over het stormachtige leven van Arendt zoomt dus regelmatig in op de diepere vragen rond…

Verder lezen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.

Registreren? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en je krijgt elke maand gratis toegang tot twee artikelen.

Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze
privacyverklaring en de algemene voorwaarden.