Willem barnard

Benno Barnard

Biografie

Benno Barnard originates from Amsterdam, but has lived in Belgium for over thirty years. He made his debut in with a volume of cerebral romantic poetry. His later collections – influenced by the English poets of the interwar period – are more sober in tone and testify to a historical pessimism; they contain both series of longer poems and mini-epics. After reworking John Dryden’s classical All for Love in Dutch (Liefdeswoede, ), he wrote four verse dramas of his own; Mevrouw Appelfeld () is his first prose work for the theatre.

Barnard’s other prose works are a modernistic mixture of essay, narrative, polemic and autobiography, as in the “genealogical autobiography” Eeuwrest (Remnant of a Century, ).

In he published both the anthology Het tongbotje, gedichten – (The Tongue Bone, Poems –), severely selective but expanded with much new poetry, and the collection Dichters van het Avondland (Poets of the West), in which Barnard presents a history of the twentieth century through the work of ten European poets.

The question of the identity of the post-war European is the driving force behind his work, in which he often uses “the Belgian model” as an ideal, referring to the Aus

Benno Barnard

door Bernard Dewulf
met een aanvulling door Jooris van Hulle

1. Biografie

Hendrik Herman Benjamin Barnard werd op 21 november geboren te Amsterdam, als zoon van de dichter en predikant Willem Barnard (tevens bekend onder het pseudoniem Guillaume van der Graft). In verhuisde het gezin naar Rozendaal (Gelderland) en van tot volgde Barnard het gymnasium in Arnhem. In maart kwam hij naar Brussel, waar hij tot november bleef wonen. Barnard werkte er onder meer als barman en als eindredacteur bij Humo. Ondanks kortstondige studies Engels in Engeland en Nederlands in Antwerpen beschouwt hij zichzelf nadrukkelijk als autodidact. Na een verblijf van drie jaar in Antwerpen, waar hij tot oktober als eindredacteur bij uitgeverij Manteau werkte, vertrok Barnard in augustus voor een jaar als writer in residence naar Austin (Texas, USA).

Na zijn verblijf in Amerika bleef hij tot in Antwerpen wonen. Nadien verhuisde hij naar Sint-Agatha-Rode, waar hij op het platteland, even buiten Brussel, een oude boerderij had gekocht Voor Barnard is het een soort terugkeer: ‘Ik heb mijn hele kindertijd op een dorp doorgebracht, en daarna alleen maar in de stad. Pas nu ik zelf kinderen heb, wil ik naar een dorp terug.’

Barnard debuteerde als dichter in in Holl

In de Nederlandse letteren vindt deze week de belangrijkste gebeurtenis van het jaar plaats, met de publicatie van de derde bundel dagboeknotities van Benno Barnard (68). ‘Afscheid van de handkus’ is een genereuze bron van lering en vermaak.

Joël De Ceulaer &#; De Morgen

‘Je ziet hier vossen, dassen en Paul McCartney. Hij woont een dorp verderop’

Benno Barnard

Mocht er rechtvaardigheid heersen in de republiek der letteren, dan zouden de schoorsteenmantels in het 17de-eeuwse landhuis van Benno Barnard en zijn vrouw bezwijken onder de Gouden ­Uilen, AKO’s en andere literaire trofeeën.

Dat zulks niet het geval is − hij werd al bekroond, maar niet met die kleppers − komt omdat hij niet meer wil dat zijn werk wordt ingestuurd voor zulke prijzen.

“Ik vind dat literaire circus stuitend”, zegt hij. “Men laat schrijvers als zeeleeuwen naar visjes springen. Dat is vernederend.

&#;Nog los van het feit dat je gefrustreerd bent als je niet wint, hou ik niet van zulke competities. Is dat een soort hoogmoed? Het is bescheiden ijdelheid.”

Barnard hield België in voor bekeken, om zich terug te trekken in East Sussex, waar hij, in dat fraaie landhuis in Brede, met zijn vrouw een bed and breakfast uitbaat − het echtpaar huurt ook een flat in Brussel, want de vrouw des hui

biografie: Benno Barnard

Benno Barnard [Amsterdam ]

Benno is een zoon van de bekende dichter Guillaume van der Graft, pseudoniem van Willem Barnard ().

Hij is dichter, essayist, vertaler en toneelschrijver. Hij woont en werkt in Vlaanderen, waar hij zich soms kritisch uitlaat over aspecten van de Vlaamse cultuur.
Zijn werk is meermalen bekroond. Benno is een graag geziene gast op dichtfestivals.


Gedichten van Benno Barnard verschenen o.a. in de literaire tijdschriften 'Hollands Maandblad', 'Maatstaf', 'De Revisor' en 'Deus ex machina'.


Zijn gedichten:

Een engel van Rossetti  ()
Klein Rozendaal  ()
Het meer in mij  ()
De tweede vrouw van Dik Trom ()
Tijdgenoten ()
De schipbreukeling ()
Getierd hebben de doden ()


Inzendingen van deze schrijver

9 resultaten.

een donker bos 1

gedicht

met 18 stemmen

Winterbos. Uitzicht, kort als een kamer, dat, praktisch tegelijk, terugwijkt met elke stap. Krap licht. Een schutting, langs een wei, die ik bedacht, sluit alles nog meer af, vergroot intimiteit. De kleur raakt al nuances kwijt. Een tak is evengoed een hand, die, als ik stilsta, naar mij grij

Benno Barnard27 augustus Lees meer >

Neutrale zomer

gedicht

met 1 stemmen

Het zomert en wie wil er ook van wolken weten: Katwijk of Griekenl

Barnard, Benno

Hendrik Herman Benjamin Barnard, Nederlands dichter en essayist (Amsterdam ). Zoon van de dichter en predikant Willem Barnard, die als schrijver bekend is onder het pseudoniem Guillaume van der Graft.

Benno Barnard vertrok in naar Brussel, waar hij als redacteur werkte bij Humo. Daarna was hij tot werkzaam in Antwerpen als eindredacteur van uitgeverij Manteau.

Barnard debuteerde als dichter in in Hollands Maandblad en zijn eerste bundel poëzie verscheen in Een engel van Rossetti. In zijn poëzie tracht Barnard de werkelijkheid opnieuw te ordenen om zo tot een hogere waarheid te komen dan uit de feiten, de geschiedenis zelf zou blijken. Een engel van Rossetti is een terugblik op de 19de-eeuwse decadente schoonheidsidealen. In zijn latere poëzie staat de relatie tussen zijn kinderjaren en het nu van de volwassen dichter centraal en ook de gedroomde, maar afwezige geliefde, zoals in de bundel Het meer in mij (). Intussen had hij in voor de bundel Klein Rozendaal () de Lucy en C.W. van der Hoogtprijs gekregen.

Na Klein Rozendaal begon Barnard ook kritisch en scheppend proza te schrijven. Essays over Nederlandse en Vlaamse dichters bundelde hij in Tijdverdrijf voor enkle fijne luiden (). Uitgesteld paradijs () is een ontwikkelingsr