Alain remue voordracht
10 vragen aan Sofie Delporte
Waar en hoe is het idee tot stand gekomen voor je boek?
Als auteur creëer je niet uit het niets. Schrijven is voor mij observeren en vervolgens transformeren, het heeft weinig te maken met een grootse verbeeldingskracht. Inspiratie haal ik uit het leven zelf en uit boeken, films, muziek, kunst. Ik kan je redden is schatplichtig aan alle misdaadromans die ik heb gelezen, de detectiveseries die ik heb gezien, maar evengoed aan het werk van Raymond Carver, Alice Munro en ontelbare andere auteurs, kunstenaars en muzikanten.
Aanvankelijk schreef ik kortverhalen. Het was een ontmoeting met Alain Remue, hoofd van de Afdeling Vermiste Personen in België, die me deed besluiten om me aan een misdaadroman te wagen. Zijn bevlogen relaas over zijn politiewerk en hoe belangrijk het voor families is om te weten wat hun geliefde is overkomen, liet een diepe indruk na. Het was de kiem van wat vijf jaar later is uitgewaaierd tot een roman. Dat muziek daarin een belangrijke rol speelt, is geen toeval, met een gitaarbouwer/muzikant als man. Het motto van het boek komt uit een song van Bruce Springsteen: Everybody’s Got a Hungry Heart vertolkt voor mij perfect de drijfveren van de personages. Overigens vond Springsteen op zijn beurt inspira
Alain Remue en Ine Van Wymersch: ‘Ik heb van Alain geleerd nooit in tunnelvisie te gaan’
Hij is een van de bekendste politieagenten van het land, zij sinds een jaar de nationale drugscommissaris. Ooit was ze zijn stagiaire. Intussen zijn Alain Remue en Ine Van Wymersch goede vrienden die gepassioneerd zijn door hun beroep en door de koers.
In het doolhof van het gebouw van de gerechtelijke politie in de Brusselse Koningsstraat baant Ine Van Wymersch (43) zich gezwind een weg naar het lokaal van de Cel Vermiste Personen. Wat weinigen weten, is dat ze als jonge magistrate in opleiding hier een week stage volgde. ‘Dat was in oktober ’, zegt Alain Remue (63) stellig. ‘Die week was er een man vermist geraakt in Geel’, herinnert Van Wymersch zich. ‘Op zaterdag hebben we nog een grote zoekactie gedaan.’
‘Ine viel me mede daardoor meteen op’, zegt Remue. ‘Voor veel stagiairs is zo’n week meelopen met ons een verplicht nummertje. Vrijdagnamiddag vertrekken ze en is de kous af. Maar Ine stond er die zaterdag wél. Toen had ik al door: die is uit het juiste hout gesneden. Eigenlijk is Ine driekwart flik.’ (lacht)
Komt u uit een politiefamilie?
Ine Van Wymersch: Mijn vader was korpschef in de politiezone Brussel. Niet dat ik als jong kind daar veel van meekreeg, maar het had
Sofie Delporte
Lezingen
Introductie
Als kind was Sofie vaste klant in de bibliotheek, nu werkt ze als bibliothecaris. Ze heeft altijd graag geschreven, eerst in schriftjes, later op een blog en nog later kortverhalen bij het Gentse Schrijverscollectief. In debuteerde ze als romanschrijver.
Een goede misdaadroman is altijd meer dan een spannend plot, het is ook een reflectie op de wereld. Ze tonen de barsten in de samenleving. Inspiratie haalt Sofie uit het leven zelf, maar evenzeer uit boeken, films en muziek. Vooral de invloed van de Nordic Noir is merkbaar in haar boeken, in de sfeerschepping, de sobere en directe schrijfstijl en de karaktertekening van het hoofdpersonage.
De setting van de Cel Vermiste Personen is heel bewust gekozen. Er zijn geen bloedige moorden, waanzinnige achtervolgingen of kat-en-muisspelletjes met meedogenloze daders. De vraag hoe een misdrijf is kunnen gebeuren staat centraal. De nadruk ligt niet op een spectaculair plot, maar op de personages. De spanning vloeit voort uit hun onderlinge relaties en interacties, heel het kluwen aan verlangens, emoties en toevalligheden die aan een misdrijf ten grondslag liggen.
Soorten lezingen
Klassieke lezing
Een lezing duurt ongeveer een uurtje, met achteraf de mogelijkheid
Najwa Bin Laden Mijn leven met Osama
opgroeien in de schaduw van terreur
Autobiografisch relaas van de eerste vrouw en de vierde zoon van de meest gezochte terrorist ter wereld, Osama Bin Laden.
Non-fictie
Nederlands | daisy-rom | Dedicon, Grave |
Gesproken boek
Alain Remue (Cel Vermiste Personen) bijna met pensioen: "In mijn ogen bestaat er niets ergers dan een kind verliezen"
"Eigenlijk zou ik het liefst van al mijn werk zo technisch mogelijk doen, alleen en ver van alle emotie." Dat bekent Alain Remue, hoofd van de Cel Vermiste Personen. In de 29 jaar dat die cel bestaat, heeft hij een bijzondere band opgebouwd met veel ouders. Al bezorgde hem dat ook wel eens een dubbel gevoel. "Je wil me niet bij jou in huis", zegt hij 1 jaar voor zijn pensioen.
Radio 1, An Steegmans
Het was al een drukke zomer voor Alain Remue. Hij heeft er net 2 weken permanentie opzitten, en zijn team moest ook deze zomer weer slecht nieuws aan ouders brengen. Zo raakte Daan, een jarige scoutsleider, vermist na een val in het meer van Vielsalm. Een dag later werd zijn lichaam gevonden, na een zoektocht van de hulpdiensten en de Cel Vermiste Personen.
Het verhaal van Daan is een van de ruim dossiers die de Cel Vermiste Personen in de afgelopen 29 jaar heeft behandeld. Het gaat om onrustwekkende verdwijningen. "Daar zitten de weglopers dan niet eens tussen, want die dossiers komen niet bij ons terecht", zegt Remue in ‘Op stap met Michaël’. In dat Radio 1-programma liet hij 1 uur lang in zijn hart en in zijn h